Mede dankzij de onstuitbare opkomst van cloud-computing, virtualisatie en het toegenomen gebruik van saas-applicaties zullen ook stilaan de contractvormen van softwarelicenties wijzigen.
Voor zowel de leveranciers als de gebruikers is het van belang om een helder en compleet beeld te hebben van welke software is aangeschaft, waar die is geïnstalleerd, welke soort licentie en welk onderhoudscontract is afgesloten. Om nauwgezet bij te houden wat de onderneming aan applicaties heeft gekocht en welke nog wel en welke niet meer worden gebruikt, is geen gemakkelijke opgave voor applicatiebeheerders en compliance managers. Er wil in de loop van de jaren nog wel eens iets doorslippen dat niet klopt, al is er in de meeste gevallen geen sprake van bewust oneigenlijk softwaregebruik. Applicatiebeheer is nu eenmaal lastig, zeker als er sprake is van verscheidene deployments van dezelfde software op verschillende locaties, iets dat bij grotere ondernemingen standaardpraktijk is.
Opvallend is wel dat ondanks dat Cloud toepassingen geen grenzen kennen, er toch per land anders naar wordt gekeken qua omgaan met het beheren van software licenties.
Neem nu als voorbeeld onze noorderburen, gezien de acceptatie van Cloud computing en met name software as a Service daar sneller verloopt dan bij ons, was het voor hun de uitdaging om het verschil tussen software licenties in aankoop (on-premise) te vergelijken met het “pay per use” model in de Cloud. Wat hier vooral speelt, is dat als u SaaS oplossingen gebruikt er geen controle meer nodig is voor het beheren van de licenties. Maar klopt dit ook? Wat gebeurt er bijvoorbeeld als u al windows gebruikt op het kantoor en daarnaast ook Office 365 in de Cloud wil gaan gebruiken? Wellicht dat net daarom Ronald Scherpenisse een boeiend artikel heeft geschreven om een en ander proberen te verduidelijken.
-Bron: Winmag Pro
