De voordelen van cloud computing kennen we ondertussen al. De nadelen ook. En sommige daarvan zullen sterk doorwegen op het wolkenlandschap van de toekomst.
We hebben er de voorbije jaren al meermaals op gehamerd: kiezen voor de cloud biedt vele voordelen. U neemt enkel af wat u nodig heeft, u betaalt per gebruik of per periode, u hoeft niet te investeren in snel verouderende infrastructuur, uw gegevens in de cloud zijn van overal raadpleegbaar en bewerkbaar, en u breidt uit naarmate u groeit. En dit zijn nog maar enkele van de voordelen.
Maar ook de nadelen zijn al langer gekend. Organisaties vrezen onder meer het verlies van de controle over hun gegevens, en zijn ook bang voor de impact van een uitval op de bedrijfscontinuïteit. Een terechte vrees, volgens sommigen, want zelfs Google garandeert geen 100% uptime. En dat ook netwerkverbindingen af en toe uitvallen, is geen nieuws meer.
Misschien nog het meest afschrikwekkende voor bedrijven is het wettelijk kader (of het gebrek eraan) rond bescherming van gegevens. Cloud computing in zijn meest absolute vorm kan inhouden dat gegevens eender waar worden opgeslagen. Dat betekent dus dat bedrijven die wettelijk gebonden zijn om hun gegevens binnen de landsgrenzen te houden, niet in zee kunnen gaan met cloudleveranciers die de locatie van de gegevens niet garanderen. “Je kan niet je gegevens te slapen leggen in Duitsland en ze zien wakker worden in Frankrijk”, zo verwoordt Chris Drumgoole, SVP global operations bij Terremark.
De zaak wordt nog gecompliceerder door de fameuze Patriot Act die in de Verenigde Staten werd gestemd. Hierdoor heeft de Amerikaanse overheid het recht om alle gegevens die door Amerikaanse bedrijven worden gehost, op te eisen en te doorzoeken naar inhoud die mogelijk een bedreiging voor de landsveiligheid zou kunnen vormen. Dat geldt overigens niet alleen voor gegevens op Amerikaans grondgebied, maar ook voor gegevens die zich bevinden in datacenters van Amerikaanse bedrijven in het buitenland. Dat maakt het voor vele bedrijven onacceptabel om met Amerikaanse cloudleveranciers in zee te gaan.
Mist over de EU
En daar houdt de complexiteit niet op. Ook binnen Europa is de mist rond de cloud nog lang niet opgetrokken. De aanbevelingen die de Europese Unie heeft gedaan rond gegevensbescherming, worden immers in elk land anders toegepast. Het resultaat is dat vele organisaties niet alleen de Amerikaanse bedrijven schuwen, maar ook niet bij de buurlanden terecht kunnen als ze hun gegevens niet op grondgebied willen zien belanden dat minder rigoureus omspringt met de bescherming dan wettelijk vereist.
De kans is dus groot dat de komende jaren steeds meer nationale clouds de kop opsteken, ten nadele van de internationale spelers. Een buitenkansje voor de dienstenleveranciers en hostingbedrijven die lokaal verankerd zijn, maar ook voor een partij als Belgacom, die van datacenters op eigen bodem een kernboodschap hebben gemaakt in hun recente cloudoffensief.
Niet alleen de voorkeur voor nationale clouds is hierdoor sterker geworden binnen Europa. Ook de voorliefde voor private clouds is groter dan ooit tevoren, merkt IDC analist Mette Ohorlu op. “Europa is tegenwoordig dol op private clouds. Van de 73 procent van de Europese bedrijven die de stap naar de cloud overwegen, kiest momenteel 55 procent voor de private cloud. Vorig jaar was dat slechts 36 procent.”
Dat is dan weer koren op de molen van de grotere dienstenleveranciers zoals Cegeka, RealDolmen en NRB. Zij profileren zich volop als leveranciers van private clouds met datacenters binnen de landsgrenzen en SLA’s om u tegen te zeggen. Dat hiermee het prijskaartje ook de hoogte in gaat en dus één van de initiële voordelen van de cloud verloren gaat, nemen hun klanten blijkbaar voor lief.
Maar er is nog een domein waarin deze dienstenleveranciers zich specialiseren, namelijk de hybride cloud. “Wij zullen wellicht evolueren naar een model van cloudmakelaars die à la tête du client clouddiensten integreren met de werkomgeving van een klant”, aldus Peter Hellemans, managed operations director bij NRB. “De cloud broker zal clouddiensten afnemen die van heinde en verre beschikbaar gemaakt worden. De beste cloudleverancier zal mogelijk degene zijn die de clouddiensten van overal op een goede manier integreert binnen de specifieke, veelal complexe werkomgeving van een klant.”
Kleinere dienstenleveranciers reageren dan weer anders op de hybride cloud. Zij bieden die ook aan, maar dan in partnership met een cloudinfrastructuurleverancier zoals Telenet, Belgacom of Combell. “Het onderhoud van de gebruikte hardware blijft op die manier een zaak van bijvoorbeeld Belgacom, met wie de IT-partner zelf afspraken heeft. Zo kan de IT-partner zich concentreren op de diensten die ze zelf aan de klant aanbieden”, verklaart Chris Debyser van ICT-dienstenleverancier PerfICTion, “Als er een probleem is met de hardware, kan de klant ook terecht bij zijn trusted advisor, zonder dat er rechtstreeks naar een moeilijk bereikbaar groot bedrijf moet worden gebeld voor een oplossing. Naast kennis, speelt service en vertrouwen ook een belangrijke rol in dit verhaal.”
Betekent dit dat public-cloudleveranciers hun beste tijd hebben gehad? Verre van. Ten eerste zal de hybride cloud een waaier van mogelijkheden openen voor de public cloud. Dat gelooft ook IDC. Ondanks de populariteit van de private cloud zien ze de markt voor public clouds in West-Europa de komende vier jaar gemiddeld met dertig procent stijgen. De beslissing van Microsoft om Office in SaaS-model nog sterker te positioneren in de vorm van Office 365, is hier zeker niet vreemd aan. Het wordt dus geen verhaal van de ene cloud versus de andere, maar wel de ene cloud naast de andere en steeds meer van beiden.
-Auteur: Stef Gyssels
